Z uwagi na to, że wniosek Prokuratora Generalnego ograniczony jest do orzekania co do przepadku pojazdu mechanicznego w sprawach o przestępstwa określone w art. 178a § 1 k.k., niezbędne staje się na wstępie wskazanie na konstrukcję tego przepisu i na treść zawartej w nim normy sankcjonowanej. Z tekstu przepisu wynika, że stypizowane w nim przestępstwo ma charakter powszechny, co oznacza, że może być popełnione tylko umyślnie, przez każdy podmiot zdolny do poniesienia odpowiedzialności karnej. Natomiast z opisu strony przedmiotowej, że przestępstwo to należy do typów abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo, gdyż nastąpienie skutku nie jest jego znamieniem. Czynność sprawcza polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę, która znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Jej dokonanie następuje przez uruchomienie mechanizmu jezdnego i nadanie pojazdowi mechanicznemu kierunku oraz prędkości jazdy. Pojazd mechaniczny jest zatem materialnym obiektem, którym sprawca operuje przy dokonaniu tego czynu zabronionego, czy też, na którym dokonanie następuje. Użycie pojazdu przez jego "prowadzenie" warunkuje wypełnienie znamion strony przedmiotowej. W nauce prawa karnego przedmiot, do którego skierowana jest czynność sprawcza przestępstwa, określa się przedmiotem czynności wykonawczej (I. Andrejew: Ustawowe znamiona czynu. Typizacja i kwalifikacja przestępstw, Warszawa 1978, s. 186 i n.), bądź równoważnie przedmiotem wykonawczym (J. Waszczyński red: Prawo karne w zarysie, Łódź 1979, s. 101-102), czy wręcz przedmiotem przestępstwa (A. Wąsek: op. cit ., s. 262-263; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1957 r., VI KO 192/56, NP 1957, nr 7-8, s. 201-202; uchwała SN z dnia 15 września 1961 r., VI KO 3/59, OSN 1962, nr 1, poz. 1). Przedmiot czynności wykonawczej występuje zwykle w znamionach przestępstw skutkowych, ale może występować także w opisie strony przedmiotowej przestępstw formalnych, do których należy występek z art. 178a § 1 k.k. (por. I. Andrejew: Polskie prawo karne, Warszawa 1986, s. 127).
Po zidentyfikowaniu pojazdu mechanicznego jako przedmiotu czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. w kolejnym etapie rozważań należało odpowiedzieć na pytanie, czy możliwe jest orzeczenie przepadku pojazdu mechanicznego, występującego w takiej właśnie funkcji w strukturze przestępstwa. Podstawy orzeczenia przepadku przedmiotów zostały unormowane w przepisach zawartych w art. 44 k.k. Jak wynika z ich brzmienia, odrębnie uregulowano przepadek trzech kategorii przedmiotów. W § 1 - obligatoryjny, gdy przedmioty pochodzą bezpośrednio z przestępstwa (producta sceleris); w § 2 - fakultatywny, a w wypadkach określonych w ustawie obligatoryjny, jeśli służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa (instrumenta sceleris); w § 6 - fakultatywny, a w wypadkach określonych w ustawie obligatoryjny, jeśli są to przedmioty objęte zakazem wytwarzania, posiadania, obrotu, przesyłania, przenoszenia lub przewozu, a sprawcę skazano za przestępstwo polegające na naruszeniu takich zakazów (obiecta sceleris).
Po zidentyfikowaniu pojazdu mechanicznego jako przedmiotu czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. w kolejnym etapie rozważań należało odpowiedzieć na pytanie, czy możliwe jest orzeczenie przepadku pojazdu mechanicznego, występującego w takiej właśnie funkcji w strukturze przestępstwa. Podstawy orzeczenia przepadku przedmiotów zostały unormowane w przepisach zawartych w art. 44 k.k. Jak wynika z ich brzmienia, odrębnie uregulowano przepadek trzech kategorii przedmiotów. W § 1 - obligatoryjny, gdy przedmioty pochodzą bezpośrednio z przestępstwa (producta sceleris); w § 2 - fakultatywny, a w wypadkach określonych w ustawie obligatoryjny, jeśli służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa (instrumenta sceleris); w § 6 - fakultatywny, a w wypadkach określonych w ustawie obligatoryjny, jeśli są to przedmioty objęte zakazem wytwarzania, posiadania, obrotu, przesyłania, przenoszenia lub przewozu, a sprawcę skazano za przestępstwo polegające na naruszeniu takich zakazów (obiecta sceleris).